Ο Michael Connelly ξεκίνησε ως δημοσιογράφος, ασχολούμενος κυρίως με το αστυνομικό ρεπορτάζ. Το 1986 προτάθηκε για το βραβείο Πούλιτζερ, ενώ το 1992 εκδόθηκε το πρώτο του μυθιστόρημα, «Η Σκοτεινή Ηχώ», με ήρωα τον ντετέκτιβ της Αστυνομίας του Λος Άντζελες Ιερώνυμο Μπος, για το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο Έντγκαρ καλύτερου μυθιστορήματος από πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα. Και κάπως έτσι, ξεκίνησε η δεύτερη καριέρα του. Αυτή του πολυβραβευμένου (και με αμέτρητα best-sellers στο ενεργητικό του) συγγραφέα.
Το 2011 ο Matthew McConaughey υποδύεται στον κινηματογράφο έναν από τους πιο γνωστούς ήρωες του Connelly, το Μίκι Χόλερ, στη μεταφορά του βιβλίου του Ο Δικηγόρος με τη Λίνκολν (The Lincoln Lawyer) –που στην Ελλάδα κυκλοφόρησε ως «Δικηγόρος Σκοτεινών Υποθέσεων».
Ωστόσο, ο πιο δημοφιλής ήρωας του Connelly είναι ο ντετέκτιβ Χάρι Μπος, ο οποίος επιστρέφει με την «Πτώση» (The Drop) για να επιλύσει όχι ένα, αλλά δύο μυστήρια στο νέο συναρπαστικό αυτό βιβλίο που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Bell στις 21 Μαρτίου.
Ο Connelly, που ζει στην Τάμπα της Φλόριντα, μίλησε στην Orlando Sentinel όταν κυκλοφόρησε «Η Πτώση» στις ΗΠΑ και σας παραθέτουμε μερικά σημεία από τη συνέντευξη εκείνη.
Στο βιβλίο υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες από το Λος Άντζελες. Κατά κάποιον τρόπο, «Η Πτώση» είναι διαποτισμένη με την πόλη. Νοσταλγείς το Λος Άντζελες; Πόσο συχνά το επισκέπτεσαι πια;
- Ποτέ δε μου λείπει το L.A. γιατί πηγαίνω εκεί αρκετά… Όταν γράφω για τοποθεσίες της πόλης –όπως για παράδειγμα που βρίσκεται η καλύτερη καντίνα με τάκος ή κάτι τέτοιο – δεν έχει να κάνει με το L.A. Για μένα, έχει να κάνει με το Χάρι Μπος, καθώς αυτός είναι που έχει όλες αυτές τις εμπειρίες.
Έχεις πει κατά το παρελθόν πως η πρόσβασή σου στην αστυνομία βελτιώθηκε από τότε που εγκατέλειψες τη δημοσιογραφία. Εξακολουθείς να έχεις αυτή την αρμονική σχέση με τους αστυνομικούς;
- Ναι, πραγματικά ήμουν πολύ τυχερός… Έχω επαφή με ανθρώπους που κάνουν αυτή τη δουλειά ακόμη κι από ξένες χώρες. Όμως, φυσικά, γράφω για την αστυνομία του Λος Άντζελες και συνεπώς είμαι ευγνώμων για τις σχέσεις που έχω με ανθρώπους του LAPD και οι περισσότεροι από αυτούς με έχουν πλησιάσει μέσω των βιβλίων μου και μέσω της προσωπικής μου ιστοσελίδας. Υπάρχει μια καλή ομάδα αποτελούμενη από τρεις ντετέκτιβ που με βοηθάνε και όταν ήμουν ρεπόρτερ γνώριζα μόνο τον έναν απ’ αυτούς. Τους άλλους δύο τους γνώρισα κατά τη διάρκεια της έρευνας για τα βιβλία μου.
Η επιτυχία σου προηγείται εκείνης τηλεοπτικών σειρών όμως το «CSI», αλλά τα βιβλία ικανοποιούν την ίδια ανάγκη με αυτές τις σειρές: το ενδιαφέρον του κόσμου για τη διαδικασία, για τις λεπτομέρειες μιας υπόθεσης. Τι ήταν εκείνο που τα τελευταία δέκα χρόνια καλλιέργησε ένα τέτοιο είδος κοινού;
- Από τη μια πλευρά υπάρχει όλη αυτή η πρόοδος της τεχνολογίας που έχει συντελεστεί όλα αυτά τα χρόνια και από την άλλη έχεις όλη αυτή τη φιλοσοφία της επιστροφής σε παλαιότερες ανεπίλυτες υποθέσεις, ώστε να επιβληθεί ο νόμος τώρα, χρησιμοποιώντας την τεχνολογία αυτή. Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, που συμβαίνει όλο αυτό στην τηλεόραση και σε βιβλία σαν τα δικά μου. Απλά το θέμα είναι ενδιαφέρον. Όλο αυτό, όμως, υπογραμμίζει επίσης κι έναν από τους κύριους λόγους που ο κόσμος αγαπάει να διαβάζει αστυνομική λογοτεχνία: διότι πρόκειται για ιστορίες που παίρνουν μια διαταραγμένη κατάσταση και φέρνουν την τάξη. Και πηγάζει ένα αίσθημα ασφάλειας απ’ όλο αυτό, γιατί όλοι επιζητάμε την τάξη. Τον έλεγχο. Και τα βιβλία αυτά κατά κάποιον τρόπο, ίσως υποσυνείδητα, το ενισχύουν αυτό.
Ο Χάρι Μπος είναι ο ήρωας με τον οποίο ξεκίνησες και του οποίου την καριέρα, με μεγάλη επιμέλεια, ανέπτυξες σε πραγματικό χρόνο. Το βιβλίο αυτό (Η Πτώση) πραγματεύεται τη συνταξιοδότησή του, ή τουλάχιστον τη διαφαινόμενη σκιά της που «κρέμεται» από πάνω του. Για πόσο καιρό ακόμη πιστεύεις πως θα είναι ενεργός (ο Μπος);
- Ελπίζω πως με κάποιον τρόπο θα γράφω γι’ αυτόν όσο θα συνεχίσω να γράφω. Η απόφαση που είχα λάβει από νωρίς –χωρίς ποτέ να ξέρω για πόσο καιρό θα μπορούσα να συνεχίσω να γράφω για τον Μπος – ήταν να το κάνω σε πραγματικό χρόνο, και είμαι πολύ τυχερός που έχουν περάσει 20 (+) χρόνια από τότε. Στο βιβλίο αυτό έχουμε και πάλι τον Χάρι με το σήμα του κι ένα όπλο. Πρόκειται, όμως, για συγκεκριμένη εικόνα: ο Χάρι πολεμάει τη γραφειοκρατία και ούτω καθεξής. Συνεπώς «Η Πτώση» θέτει τις βάσεις για το πόσο χρόνο έχει ακόμα (ο Μπος), αλλά αυτό δε σημαίνει πως έφτασε το τέλος του Χάρι Μπος. Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορώ να κάνω μαζί του όταν εκείνος σταματήσει να δουλεύει ως ντετέκτιβ. Μπορώ να γυρίσω πίσω στον Χάρι στο Βιετνάμ ή στο Χάρι ως αστυνομικό περιπολιών το 1972. Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορώ να κάνω. Στην «Πτώση» υπάρχουν πολλοί «σπόροι» που φυτεύονται, με την κόρη του να μαθαίνει από τον ίδιο και να τον παρατηρεί, και ο ίδιος να προσπαθεί να της μάθει πράγματα. Συνεπώς, πολλά είναι εκείνα που μπορεί να συμβούν όσο θα συνεχίσω να γράφω και να εξελίσσω την ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου